Mügist

Nihayet idrak edebildim hüviyetimi. Ben tek ve hür, kardeş ve varlıklı bir Türkiye isteyecek kadar saf, paraya tapmayan ama hayır demeyen, tamamen bensel bir nedenden, ondan habersiz ve istemeye istemeye kendimi sevdiğimden mahrum bırakan yabani bir kadınım. Üstelik ne hasta, ne sağlıklı, ölümden hem korkan hem hayattan kopuk, ne açık görüşlü, ne bağnaz,ne hiççi, ne hepçi, ne komünist, ne kapitalist, ne hümanist, ne ateist, ne deistim ve sanırım ben mügist'im, yani bir bakıma vasati, epeyce de zorum karşımdakilere...




Sadece Allah' a tapabilen, en saf haliyle dua eden bir kulum ama bazı bazı Tanrı'nın " ben bunu niye böyle yarattım ki yahu! " dediğini de hissetmiyor değilim.