Boşluk

Ne yazsam diye düşününce aldığım cevabın hep ben olmasına şaşmamak gerek. Ortada yaşanmamış en az 25 sene var. Ben doğdum ve yaşlandım. Çalışmadan emekliye ayrıldım. Onlarca göz dikildi yüzüme, onlarca ağırlık çöktü üstüme, çenemin çevresinde çizgiler, tek tük çıkan beyazlar, sigarayı bırakmama rağmen çıkılamayan yokuşlar, merdivenler ve sonuçta nefes nefese bir ben. Dolayısıyla çok çabuk alınan, kolayca kırılan,yorulan, tek bir şarkıyla mahvolan bir kalp ve hatta sürekli toprağa bakan bir çift göz. Şimdi bu aradaki boşluğa bir hikaye yazmak gerek. Gerçi mevzu bahis ben olunca o hikaye de yazılmadan okunur ve dahi unutulur ya olsun; en azından benim rüyalarım var ...